Een aanbetaling is alleen verplicht als u dit heeft afgesproken met de verkoper. Vraag de verkoper eerst wat er met uw geld gebeurt als hij failliet gaat. Anders loopt u risico om uw aanbetaling kwijt te raken.
Een aanbetaling is een deel van de rekening dat u van tevoren betaalt. Aannemers vragen bijvoorbeeld vaak om een aanbetaling voor het bestellen van materialen.
Een aanbetaling is niet verplicht. U moet alleen vooruit betalen als u dat hebt afgesproken met de verkoper. Een afspraak over aanbetaling staat bijvoorbeeld in de overeenkomst of in de algemene voorwaarden. Vraagt de verkoper na het sluiten van de overeenkomst om een aanbetaling? Dan hoeft u daar niet akkoord mee te gaan.
De aanbetaling van een product is volgens de wet maximaal 50% van het aankoopbedrag. Moet u meer aanbetalen? Dan hoeft u daarmee niet akkoord te gaan. Vindt u het geen probleem om meer dan 50% aan te betalen? Dan mag u dat wel afspreken met de verkoper.
Staat in de algemene voorwaarden dat u meer dan 50% moet aanbetalen? Terwijl u dat niet had afgesproken met de verkoper? Dan kunt u de algemene voorwaarden ongeldig verklaren (vernietigen):
Voor diensten geldt geen maximum bedrag voor aanbetalingen. U spreekt dit bedrag zelf af met de dienstverlener.
Een aanbetaling is een risico. Is het bedrijf failliet? En heeft het geen aanbetalingsgarantie? Dan bent u meestal uw geld kwijt. Misschien kunt u nog iets terugkrijgen via de brancheorganisatie of de curator.
Sommige bedrijven hebben een aanbetalingsgarantie. Als het bedrijf failliet gaat, kunt u uw aanbetaling terugkrijgen. Kijk dit na in de algemene voorwaarden of in de overeenkomst.
Kijk of het bedrijf is aangesloten bij een brancheorganisatie. Soms zorgt die organisatie ervoor dat een ander bedrijf het werk voor u doet. Of u krijgt de aanbetaling helemaal terug.
Is er niets geregeld? Dan kunt u proberen uw geld terug te krijgen via de curator. Dat is de persoon die de zaken regelt als iemand failliet gaat:
De curator kan u vertellen of u nog iets terugkrijgt.